Luang Prabang, Laos.

Luang Prabang (หลวงพระบาง) เป็นเมืองมรดกโลกที่น่าไปสัมผัสมากครับ ผมรู้สึกได้ตั้งแต่ลงสนามบินแล้วมองไปรอบๆ มีแต่ป่า ต้นไม้ ภูเขา ถึงแม้ว่าสนามบินที่นี่จะไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากนัก แต่สิ่งที่เป็นแรงดึงดูดใจผมเลยก็คือความเป็นหลวงพระบาง ความเป็นสโลว์ไลฟ์อย่างแท้จริง

ทริปนี้ผมเลือกเดินทางกับ Air Asia โดยพาครอบครัวมาเที่ยว ขึ้นเครื่องจากสนามบินดอนเมืองใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชม. กว่าๆ ก็มาถึงสนามบินหลวงพระบาง เป็นสนามบินเล็กๆ ด่าน ตม. ไม่ได้เข้มงวดอะไรมาก ใช้เวลาเข้าคิวตรวจ Passport ไม่ถึง 20 นาทีก็ผ่านครับ

เมื่อเดินมาใกล้กับทางออกสนามบินจะมีบริการรถโดยสารเข้าตัวเมืองหลวงพระบาง ส่วนมากจะเป็นรถตู้ มีแบบจอยกับแบบเหมา ราคาไม่ต่างกันมาก เฉลี่ยแล้วคนละประมาณ 150 บาท ถ้ามาสัก 5-6 คน แนะนำว่าเหมาเลยครับ

จากสนามบินเข้าตัวเมืองระยะทางแค่ 6.5 กม. ใช้เวลาเดินทางประมาณ 15 นาที ผมพบว่าจริงๆ แล้วหลวงพระบางเป็นเมืองเล็กๆ เองนะครับ สำหรับในเขตย่านท่องเที่ยวถ้าเรายืนอยู่สุดเขตด้านหนึ่งเดินไปยังสุดเขตอีกด้านหนึ่งจะประมาณ 3 กม. เอง เรียกได้ว่าใช้เวลาวันเดียวก็เดินได้ทั่วแล้วครับ แต่เอาเข้าจริงๆ เราจะต้องมีแวะถ่ายรูป แวะกินกาแฟ ชมวิว เพราะว่าที่นี่มีจุดน่าสนใจเยอะมากหรือหากใครมีเวลาลองไปสำรวจย่านอื่นดูเล่นๆ ซึ่งผมแนะนำว่าให้ใช้เวลาเดินเล่นอย่างช้าๆ สัก 2-3 วันครับ

นี่คือแผนที่การเดินเที่ยวของผมครับ
1. ร้านประชานิยม (ร้านกาแฟคู่แท้หลวงพระบาง)
2. Wat Xieng Thong (วัดเชียงทอง)
3. Vat Sensoukaram (วัดแสนสุขาราม)
4. Mount Phousi (เขาภูสี)
5. Joma Bakery Cafe (โจมา เบเกอรี่)

ผมมาถึงที่พักตอนเย็นก็ทำการ Check-in เข้าที่พักและออกมาเดินเล่นตลาด โดยถนนเส้นนี้คือเส้นเดียวกับเส้นสีฟ้าในรูปแผนที่ด้านบนครับ จะอยู่ในบริเวณ Mount Phousi ตอนเย็นๆ จะเริ่มมีร้านค้ามาตั้งเรียงเป็นทางยาวตลอดเส้นทาง 1 กม. โดยจะเปิดเป็น Night Market ครับ

ร้านประชานิยม (ร้านกาแฟคู่แท้หลวงพระบาง) วันรุ่งขึ้นตื่นเช้าสัก 7 โมง มานั่งกินชาร้อนที่นี่ครับ ร้านนี้เปิดมา 30 กว่าปีแล้ว ดูรีวิวท่องเที่ยวที่ไหนก็แนะนำมาให้มาลองกาแฟที่นี่ จริงๆ แล้วร้านนี้ก็เหมือนร้านกาแฟโบราณทั่วไปครับ แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนรู้จักที่นี่ก็เพราะว่าที่นี่มักจะมีคนเก่าคนแก่มานั่งกินกาแฟและพูดคุยกัน มีนักท่องเที่ยวมาหาอะไรกินตอนเช้า (เพราะรานอื่นยังไม่เปิด) และมีรถตู้มาหาลูกค้าที่นี่ ใครจะไปน้ำตก ใครจะเหมาะรถตู้ไปไหน เช้าๆ สัก 7-9 โมง ให้มานี่ๆ ได้เลยครับ

Wat Xieng Thong (วัดเชียงทอง) เป็นวัดคู่บ้านคู่เมืองหลวงพระบางมาเนิ่นนานถึงขนาดต้องบอกว่าถ้ามาหลวงพระบางแล้วไม่ได้มาวัดนี้ ก็เหมือนมาไม่ถึงหลวงพระบาง หน้าวัดมีเก็บค่าเข้าด้วย แต่วันที่ผมไปทางวัดมีการปรับปรุงอาคาร ก็เลยไม่ได้ถ่ายรูปด้านนอก แต่พอเข้ามาด้านในขอบอกว่าสวยงามมาก

Vat Sensoukaram (วัดแสนสุขาราม) เป็นอีกวัดหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากวัดเชียงทอง ซึ่งอยู่ในเส้นทางการเดินทางของผมพอดี ก็เลยแวะเข้าไปถ่ายรูปสักหน่อย ในบริเวณนี้ถ้าผมจำไม่ผิดมีวัดสวยๆ อยู่ประมาณ 4-5 วัดเห็นจะได้

ถนนและร้านขายของจะเป็นอาคารโคโลเนียลสไตล์แบบนี้ตลอดทั้งเมือง ที่นี่รถไม่เยอะครับ ถนนจะออกโล่งๆ คนขับรถก็ช้า ร้านอาหารก็ทำช้า ร้านขายของก็ช้า ทุกอย่างช้ามาก ผมก็เลยเรียกเมืองนี้ว่าเมืองสโลว์ไลฟ์ ถ้าคุณมาเที่ยวที่นี่ คุณต้องใจเย็นๆ ครับ แต่ผมชอบนะ คนที่นี่พูดเพราะดี

เดินเล่นมาเรื่อยๆ เจอร้านขายของริมทางมากมาย แต่นี่มันคืออะไรเนี่ย WTF! (ผมว่าถ้าซื้อกลับบ้านแม่งไม่ผ่านด่านตรวจที่สนามบินแน่เลย)

เดินทางมาใกล้ถึงทางขึ้นเขาภูสี ก็ขอแวะพักชมวิวสักหน่อย ผู้คนเริ่มมาตั้งร้านค้าเพื่อเตรียมเปิด Night Market กันแล้ว ใครที่จะขึ้นเขาภูสีจะต้องเดินขึ้นมาด้านบนนี้นะครับ ตอนแรกผมหาทางขึ้นในแผนที่อยู่ตั้งนาน คืองงว่าจะต้องขึ้นฝั่งไหน

ทางขึ้นเขาภูสีจะเต็มไปด้วยป่าไม้สีเขียวและยุงมากมาย นอกจากนี้ด้านบนยังเจอด่านเก็บค่าเข้าอีก แต่ที่โหดสุดคือต้องขึ้นบันไดกี่ขั้นวะเนี่ยไม่ได้นับ จำได้แค่ว่าผมพักเหนื่อยอยู่ 3 รอบครับ ก่อนจะถึงยอดเขา (จากภาพด้านบน นั่นคือขั้นบันไดแค่ 1/5 ของทั้งหมด)

Mount Phousi (เขาภูสี) พอขึ้นมาถึงยอดเขาทำเอาผมนึกว่ามาถึงสวิสเซอร์แลนด์ เฮ้ย ทำไมมันสวย ทำไมมันอากาศดีอย่างนี้ ทำไมมีบ้านขาวๆ หลังคาส้มๆ กันเกือบทั้งเมือง ใครที่ชอบถ่ายภาพวิวทิวทัศน์ Landscape ผมบอกได้เลยว่าคุณจะไม่ผิดหวังแน่นอนเมื่อได้ขึ้นมาที่นี่

เมื่อหันไปอีกด้านหนึ่งจะเป็นฝั่งแม่น้ำโขงครับ มีนักท่องเที่ยวกำลังตั้งกล้องรอถ่ายรูปพระอาทิตย์ตกดินอยู่ บางคนก็ซื้อเครื่องดื่มและหาอะไรมานั่งกินข้างบน เวลาตรงนี้มันผ่านไปเร็วมากจริงๆ ในใจก็อยากจะนั่งชิลๆ รับลมเย็นๆ ดูวิวสวยๆ อยู่ตรงนี้สัก 2 ชั่วโมง

Joma Bakery Cafe (โจมา เบเกอรี่) คืออีกหนึ่งคำแนะนำตามรีวิวท่องเที่ยวหลวงพระบาง บรรยากาศก็เหมือนร้านเบเกอรี่สวยๆ ของบ้านเราล่ะครับ จริงๆ แล้วร้านโจมามีหลายสาขานะครับ แต่สาขาที่แนะนำจะอยู่ใจกลางเมืองหลวงพระบาง เพราะว่าอยู่ใกล้ตลาด Night Market ด้วยครับ

วันถัดไปผมเหมารถตู้ไปเที่ยวน้ำตกครับ ราคา 1,500 บาท (เหมาทั้งวัน ไปไหนก็ได้) ใช้เวลาเดินทางประมาณ 40 นาที ระหว่างทางก็เป็นเส้นทางป่าเขา คล้ายๆ กับเที่ยวอุทยานแห่งชาติบ้านเรา โชคดีที่พี่คนขับรถเป็นกันเองมาก คอยแนะนำพูดคุยเรื่องเกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ

Kouang Si Waterfall (น้ำตกกวงสี) คนไทยจะเรียกว่าน้ำตกกวางสี หรือ น้ำตกตาดกวางสี ซึ่งก็คือที่เดียวกันครับ เหมือนอุทยานแห่งชาติบ้านเราเลย ด้านหน้ามีด่านเก็บค่าเข้า ด้านในจะคล้ายๆ สวนสัตว์มีกรงหมีและสัตว์อื่นๆ ให้เราเดินชมและถ่ายรูปไปเรื่อยๆ

น้ำตกชั้นแรก เห็นแล้วประทับใจมาก น้ำจะออกสีเขียวมรกต ถ้าใครมาถึงน้ำตกสักประมาณ 10 โมงเช้าจะยังไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวครับ คนจะน้อยมากสามารถหามุมถ่ายรูปได้สะดวก ฉะนั้นถ้าจะมาเที่ยวที่นี่แนะนำให้ออกจากหลวงพระบางสัก 9 โมงเช้าครับ

พอเดินขึ้นมาเรื่อยๆ ก็จะพบกับน้ำตกชั้นต่างๆ มีความสวยงามมากมายแตกต่างกัน บางชั้นเป็นขั้นบันได บางชั้นเป็นเหว แต่ที่คนนิยมเล่นน้ำกันมากที่สุดเห็นจะเป็นชั้นนี้ครับ เพราะว่าเป็นแอ่งน้ำลึกและกว้าง ในภาพจะมีจุดให้โดดน้ำได้ด้วย ดูเหมือนไม่ค่อยสูงแต่ลองขึ้นไปดูสิครับ เร้าใจมาก

Wat Phon Phao (วัดโพนเพา) หรือ วัดป่าโพนเพา ด้านบนยอดเขาจะเป็นพระธาตุอาคารสีเหลืองทองสวยงามมาก พี่คนขับรถได้พาผมมาแวะถ่ายภาพที่นี่หลังจากเที่ยวน้ำตก ซึ่งจะอยู่ในเส้นทางขากลับพอดี แต่ว่าตอนที่ผมมานั้นเย็นมากแล้วอาคารปิด ก็เลยเข้าไม่ได้ครับ

วันรุ่งขึ้นก็ได้เวลากลับแล้วครับ Check-out ออกจากที่พัก หาอะไรอร่อยๆ ทาน และมาสนามบินเพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับไทย ทริปนี้ผมเดินทางมาเที่ยวหลวงพระบาง 3 วัน 2 คืน ค่าเครื่องบิน ไป-กลับ ค่ารถโดยสาร ไป-กลับ รวมค่าที่พักทั้งหมดตกคนละประมาณ 5 พันกว่าบาท ที่เหลือจะเป็นค่ากินเที่ยว ซื้อของฝาก จริงๆ แล้วผมเดินทางไปมากกว่าที่เล่ามานะครับ จากรูปในรีวิวนี้เป็นเพียงแค่ 30% ในการเดินทางของผมเท่านั้น จริงๆ แล้วผมถ่ายรูปมาเยอะมาก ถ้าเล่าทั้งหมดก็กลัวจะไม่สนุก ผมอยากให้เพื่อนๆ ลองไปสัมผัสด้วยตนเองมากกว่า แต่จากประสบการณ์นั้นผมพอจะมีคำแนะนำเล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับหลวงพระบางดังนี้ครับ

หลวงพระบางเป็นเมืองที่เหมาะกับคนที่ต้องการหนีความวุ่นวายไปพักผ่อนมากครับ เป็นเมืองเงียบๆ อากาศดี ผู้คนทำอะไรช้า ไม่ต้องรีบ ทำอาหารช้า พูดช้า ขับรถช้า หากคุณต้องการไปเที่ยวในเมืองแบบย้อนยุค ทำบุญ เที่ยววัดวาอาราม บ้านเมืองสะอาด ผู้คนเป็นมิตร เดินเล่น กินกาแฟ ขนม อาหารพื้นบ้าน ถ่ายรูป ชมวิว เล่นน้ำตก เน้นธรรมชาติ ที่หลวงพระบางคือคำตอบที่ผมแนะนำ

แต่ข้อเสียของที่นี่นั้นก็มีนะครับ ด้วยความที่เป็นเมืองย้อนยุค ที่นี่จึงไม่มีห้างใหญ่ ไม่ได้มีเทคโนโลยีอะไรหรูๆ ที่นี่ค่าครองชีพสำหรับนักท่องเที่ยวสูง อาหารแพงทุกร้าน (เรียกได้ว่ากินอยู่ที่นี่ราคาพอๆ กับกินอยู่ที่สิงคโปร์เลยล่ะ) ของกิน ของใช้ น้ำดื่ม ถ้าอยากกินถูกๆ ต้องนั่งรถไปนอกเมือง แต่โดยรวมแล้วผมว่าก็โอเคนะครับ สำหรับการมาเที่ยวชิลๆ เปลี่ยนบรรยากาศ